වියළි සුළගට
ඉරි තලා ගිය...
කොපුල තෙත් වී
සිනාසෙන නුඹ..
අපේ කාලේ
වීරවරියකි....
දිවිය ගෙන යන
අත නොපා හෙට..
පාර අයිනක
පයට පෑගෙන...
දනන් ඔබ මොබ
සරන උදයක...
ඇයදුවා නුඹ
එකක් විස්සයි..
හදුන් කූරක්
රැගෙන යන ලෙස...
නොපෙනෙනා නුඹෙ
නෙතු පියන් යට...
තිබෙන හද ගිනි
නිවාලන්නට...
නොහැක මට
මම දනිමි ඒ වග...
දෙන්න මට නුඹෙ
සුවද මුදලට...
No comments:
Post a Comment